Bukas, ika-15 ng Nobyembre ay inaasahan sa buong Pilipinas ang pagbaba ng krimen. Kung kayo ay may lakad sa araw na ito maniguro na isaayos ang inyong skedyul dahil baka mahuli kayo sa bakbakan ng dalawang sikat na boksingero ngayon. Huwag kayong magtataka kung daig pa ang protestang tigil-pasada ng mga organisasyon ng mga pampasaherong jeep o bus sa pinakaaabangang araw na ito. Nakatutuwang isipin na ayon sa talaan ng pulisya na bumaba ang kriminalidad sa bansa nang mga nagdaang laban ng pambansang kamao na si Manny Pacquiao. Mabuti na lamang at ginawang Linggo sa Pilipinas (Sabado ng gabi sa Estados Unidos) kung hindi baka maraming hindi makakapasok sa kani-kanilang trabaho at nandyan na naman ang mga walang humpay na mga palusot tulad ng pagtatae, masakit ang ngipin, nilalagnat, at iba pang gasgas na diskarte ng mga empleyadong hindi pumasok para lang kumain ng tsitsirya habang masayang nanonood ng mga suntok ni Pacquiao sa loob ng ring.
Ang pinakaaabangan ko ay ang pagtatapos ng laban at ang pagsagot ni Pacquiao “you know” sa mga katanungan “you know.” Kilalang-kilala si Pacquiao sa buong mundo. Nang ako ay magawi sa ibang bansa partikular sa Singapore ay may nakilala akong grupo ng kabataang lalaki na nasa edad 14-21. Pawang mga taga Europa ang mga bagito at ang isa ay boksingerong taga-Englatera. Napagusapan namin ang huling laban ni Pakman kay Ricky Hatton. Masakit ang pagkatalo ni Hatton ngunit malugod na tinanggap ng mga ito at napabilib sila kay Pakman. Halos mapaiyak ako hindi dahil sa suntok kundi dahil sa pangingibabaw ng pagka-Pilipino ko. Nagsitayuan ang mga balahibo ko ng sila ay labis na humanga sa ating pambansang kamao. Naantig ang damdamin ko nang mas higit pa nilang kilala si idol kesa sa pagkakakilala ko. Nakatutuwang isinisigaw nila ang tulad nito, “From General Santos City…Manny Pacman…Pacquiao…….!”. Gayang-gaya nila ang tagapagsalita sa boksing.
Isa lang ang masasabi ko na bukod sa napakagaling ni Pacquiao ay siya lang ang kumakantang boksingero at wala pa akong naririnig na awiting mula sa mga nakalaban niya. Nakatutuwang panoorin din ang nanay niyang si Aling Dionisia na tinaguriang PacMom! Ang hangad ko lang sa tulad ni Pacquiao na hindi siya lolokohin ng mga nakapaligid sa kanya. Isa siyang tunay na bayani sa henerasyon ngayon na nararapat lang na pangalagaan upang mabigyan rin niya ng mga magandang motibasyon ang mga nagnanais na tularan siya. Nakatatak na sa buong mundo na ang Pilipino ay de-kalidad na boksingero, at kinatatakutan.
Ang tagumpay ni Pacman ay tagumpay ng bawat Pilipino! Sana makitaan namin ang paglampaso mo kay Cotto. Alam namin na iyong pinaghandaan ang laban na ito at kung anuman ang kahihinatnan ikaw pa rin ang pambansang kamao namin.
