Ano ba ang nangyayari? Sa aking pagmamasid kung bakit halos wala nang bukas kung lumustay ng salapi ang mga pulitiko ay sa kadahilanang ang magiging kapalit ay higit pa na salapi, kapangyarihan, at pangalan na mailalathala sa kasaysayan na maaring tamasahin ng mga bagong henerasyon ng pamilya ng isang pulitiko.
Masakit lang isipin kung bakit nauungusan na tayo ng ating mga karatig-bansa sa kaunlaran. Hindi ko lang lubos maisip kung bakit sa kabila ng yaman at angking talino ng mga Pilipino ay salat pa rin sa pananalapi si Juan dela Cruz. Hindi ko tuloy maiwasang ikumpara ang isa sa mayayaman na bansa partikular ang maliit na bansa sa Timog Silangang Asya na hindi ko na pangangalanan na talaga namang makikita mo ang kaunlaran sa kabila ng 7% VAT lamang. Malaki pa ang kalakhang Maynila sa bansang ito na sumisingil lamang ng pitong porsyentong VAT subalit di hamak na mas mayaman sa ating bansa. Sa 7% na yan makikita mo ang buwis sa mga magagandang imprastraktura, at napakaginhawang transportasyon mapa-bus man, mapa-taksi o mapa-tren.
Isa pa sa napuna ko sa ating bansa ay kung bakit ginawa ang mga pampublikong imprastraktura na halos pumapabor lamang sa mayayaman at may mga sasakyan. Saan ka nakakita ng isang tawiran na hindi pedeng tawiran? Nakasasama ng loob na sa kabila ng buwis ng mamamayan ay kailangan mo pang bumaba at tumawid sa kabilang tawiran na magiging tagaktak ang pawis mo bago ka makapanaog. Isang masamang halimbawa rito ay ang tawirang bagong gawa sa MRT-Taft Station sa Pasay.
Ngayong panahon ng pangangampanya usong-uso ang pagpapakilala at pagpapabango ng pangalan ng mga negosyante at sugarol na mga pulitiko.Hindi ko naman nilalahat pero mas nakararami ang mga ito. Eto ba ang ipapamulat natin sa ating mga anak? Nasabi kong sugarol at negosyante sa kadahilanang isang paraan ng pamumuhunan at pagtaya manalo o matalo man sa eleksiyon ang isang pulitiko.
Ngayong panahon ng eleksiyon maging matalino tayo sa pagpili ng iboboto at huwag lamang po tayong titingin sa mismong kandidato, alamin po natin ang mga sumusuporta sa mga ito.
Habang nilalathala ko ang artikulong ito ay marahil ay natunaw na ang aking kinain sa fast-food kani-kanina lamang sa halagang PHP 150. Sa halagang ito ay hindi ko namamalayan na PHP 18 na pala ang buwis sa aking kinain. Kung sa isang araw ay isang milyong Pilipino ang kumain sa fast-food sa ganun ding halaga ay tiyak na may kinita na ang pamahalaan ng PHP 18,000,000 sa katulad ng kinain ko lamang. Naniniwala ako na bagamat hindi ako kawani ng Rentas Internas ng Pilipinas ay bilyon-bilyong piso ang kinikita nito sa isang araw pa lamang. Nasaan na ang mga salaping ito? Paano ginagamit sa tamang paraan?  Ngayon ako namumulat na kaya pala maraming patayan ang nagaganap sa pulitika lalo na sa panahon ng eleksiyon ay dahil sa pera na maaring mapasakamay ng mga taong may kapangyarihan sa pamahalaan.   Iyon ang hindi ko lubos maisip ng ako ay musmos pa lamang mga dalawampung dekada na ang nakararaan.



Ang ipinuputok ng kalooban ko ay ang 12% VAT na kung bakit mula sa nakamulatan kong 10% na nagtaas ng 12% ay ganun pa rin, wala pa rin makain ang nakararaming pamilyang Pilipino. Kasakiman, kurapsyon, at kakulangan ng disiplina ang mga pangunahing dahilan ng kahirapan natin. Dapat ay putulin na ang ganitong nakagawian sa pulitika. Hindi po kakayanin ng ating mga namumuno, dapat po na magkaisa tayo at tutukan ang mga nang-aabuso sa pamahalaan at sa sistema ng ating pamumuhay.

   


Noong Pebrero 9, 2010 nagsimula ang pangangampanya ng mga lalahok at kumakandidato para sa pambansang posisyon kabilang na ang pinakamataas na posisyon sa ehekutibo o sa kilalang tawag na pangulo ng Republika ng Pilipinas. Samu't-sari ang pakulo ng mga tumatakbo sa ating panahon ngayon. Marami diumano ang lumalabag sa mga airtimes sa telebisyon at ang maling pagpaskil ng nga mukha ng mga pulitiko sas pampublikong lugar. Sa internet ay kanya-kanya rin ng pakulo. Ginagamit na rin ang mga social networking sites at mga bloggers para sila ay higit pang makilala ng mga tao. Ang nakakagimbal dito ay kapag matapos na ang eleksiyon at papaano babawiin ng mga talunan at kahit ang mga maitatanghal na nagwagi sa halalan ang kani-kanilang gastos.

Marami rin ang agam-agam na baka magkaroon ng failure of elections sa kadahilanan na bagong sistema ang mangingibabaw sa Mayo 10, 2010. Ngayon pa lang natin masusubukan ang pagboto sa pamamagitan ng makabagong makinarya.

Lalong umiinit ang kampanya ngayon nang opisyal nang nagsimula ang pangangampanya ng mga tumatakbo sa lokal na posisyon noong ika-26 ng Marso. Nagsasanhi ito ng mabagal na daloy ng trapiko lalo na sa kalakhang Maynila. Muli na namang maririnig ang iba't-ibang ingay ng mga pulitiko. Panahon na naman ng panliligaw. Panahon na naman ng pamumuhunan at pagkatapos ng eleksiyon ay magsisimula ang pagbawi ng mga ipinihunan. Ang pangulo ng bansa ay nasa mahigit Php 80,000 lamang kada-buwan na sahod. Ang ibang tumatakbo sa pagkapangulo ay namuhunan na nang mahigit sampung milyong piso. Kung susumahin natin ang isang pangulo ng bansa ay sasahod lamang ng hindi tataas ng sampung milyong pisong sahod sa buong termino nito. Kapangyarihan ang matinding dahilan kung bakit gusto nilang manalo. Kakaunti na lamang ang may tapat na hangarin para paglingkuran ang bayan. Maging matalino tayo sa pagpili ng ating ihahalal sa Mayo 10. Bantayan po natin ang ating mga boto.


Ang pangangako ay natural at paulit-ulit na lang naririnig tuwing panahon ng halalan.