Sinu-sino ang mga tatakbo sa halalan? May masasabi ka na ba sa iyong sarili na nararapat maupo sa Malacanang? Papaano natin masisiguro na sila ang may magandang hangarin para sa ikauunlad ng bansa? Hindi kaya para sa kanikaniyang kapakanan lamang ang iniisip nila? Marami tayong alinlangan at dapat na kilalanin nating mabuti ang kanilang pagkatao, pumapalibot sa kanila o ang mga taga-suporta, at ang programa nila kung sila ang mauupo bilang may pinakamataas na posisyon sa gobyerno.

Huwag po tayong padadala sa mga pangangampanya nila o ang tinatawag na ads na ipinapalabas nila sa telebisyon, at sa mga pahayagan. Maging matalino po tayo sa pagpili ng iboboto. Kilalanin po nating mabuti ang kanilang karanasan sa paninilbihan sa bayan at pamilya. Ang pamilya ang sumasalamin sa pagkatao ng isang kandidato. Marahil hindi natin masasabi ng buo kung ano ang pamilya ay marahil ganoon din po ang isa sa miyembro nito. Ang pamilya ay isa sa nakakaimpluwensiya kung papaano hinubog ang isang tao o kandidato.

Huwag po tayong basta maniniwala sa mga sinasabi ng ibang tao. Bawat tao po ay may kanya-kanyang opinyon. Magkaroon po sana tayo ng sariling basehan ng pipiliin nating kandidato. Dito po nakasalalay ang ating kinabukasan. Panahon na po para bumangon ang Pilipinas.

Masakit isipin pero napakababa po ang tingin ng mga banyaga sa atin. Ang pag-asa ng ating inang bayan ay nasa bawat miyembro ng isang maliit na grupo o pamilya. Kung maayos po ang ating pamilya at tayo ay nagtutulong-tulong wala pong imposible na makakamit natin ang magandang ekonomiya ng bansa. Sa halip na tayo ay magaway-away nararapat po na magtulungan na lang po tayo. Itaguyod at ibangon ang ating bansa at ang lahi ng Pilipino.

Hindi po totoo na walang magagawa ang isang indibidwal para sa pagbabago ng ating bansa. Hindi po kakayanin ng pamahalaan natin kung tayo po ay walang disiplina sa sa ating mga sarili.

Sa darating na halalan maging mapagmasid at ipatrol ang ating mga boto.

Sana nga ay ito na po ang hinihintay nating pagbabago.

Alam ng nakararaming Pilipino at ngayon sa buong mundo ang karumaldumal na pamamaslang sa 57 katao kabilang ang maraming mamamahayag sa Maguindanao. Ito na ang tumalo sa tala ng pinakamaraming namatay na mamamahayag sa buong mundo sa iisang insidente at tinalo ang Iraq sa bilang na ito.

Nakilala ang Pilipinas sa maraming larangan at gayundin ang masasamang balita. Ito na ang isa sa mabigat na sumisira sa imahen ng ating bayan. Lahat na yata ng kaganapan na nakasasama sa ating bansa ay doon po tayo nakikilala. May mga nakakausap ako na taga-ibang bansa na nagsasabi ng mga negatibo tungkol sa ating bansa lalo na sa dakong katimugang bahagi, ang Mindanao. Kilala tayo na nagkakanlong ng mga terorista at ngayon naman ay naiuugnay ang karahasan na may kinalaman sa pulitika. Mukhang natabunan na ang mga magagandang parangal na naigagawad sa ating bayan. Masarap isipin na Pilipino ang unang nakapagtala ng pitong titulo sa boksing sa iba't-ibang dibisyon at nakatutuwang malaman na ang naitanghal na CNN Hero ay walang iba kundi isang Pilipinong bayani datapwa't masakit namang isipin na binahiran na naman ng isang madugong karahasang lumipol sa mga inosenteng biktima dahil lamang sa paghahain ng kandidatura ng isang pulitiko. Halos maubos ang angkan ng Mangundadatu kasama ang maraming mamamahayag na sumama para maghain sana ng kandidatura.

Nasaan na ang pagiging Kristiyano at Muslim nating mga Pilipino? Wala na yatang habag na kahit anumang relihiyon o paniniwala ay pare-pareho lamang na alam natin na ang pagkitil ng buhay ay isang masamang gawain. Nakalulungkot malaman na dahil sa away pulitika itinumba ang halos umabot sa animnapung katao. Marahil sa kadahilanan na mahihirapang mangdaya ang katunggali sa pulitika hindi na nila naisip na mahuhuli rin sila. Hindi na inisip ang maaaring kahahantungan ng kanilang pagpatay. Dapat sa kanila ang makulong at mabitay hindi gawain ng matinong tao ang ganitong karumal-dumal na krimen.


Bukas, ika-15 ng Nobyembre ay inaasahan sa buong Pilipinas ang pagbaba ng krimen. Kung kayo ay may lakad sa araw na ito maniguro na isaayos ang inyong skedyul dahil baka mahuli kayo sa bakbakan ng dalawang sikat na boksingero ngayon. Huwag kayong magtataka kung daig pa ang protestang tigil-pasada ng mga organisasyon ng mga pampasaherong jeep o bus sa pinakaaabangang araw na ito. Nakatutuwang isipin na ayon sa talaan ng pulisya na bumaba ang kriminalidad sa bansa nang mga nagdaang laban ng pambansang kamao na si Manny Pacquiao. Mabuti na lamang at ginawang Linggo sa Pilipinas (Sabado ng gabi sa Estados Unidos) kung hindi baka maraming hindi makakapasok sa kani-kanilang trabaho at nandyan na naman ang mga walang humpay na mga palusot tulad ng pagtatae, masakit ang ngipin, nilalagnat, at iba pang gasgas na diskarte ng mga empleyadong hindi pumasok para lang kumain ng tsitsirya habang masayang nanonood ng mga suntok ni Pacquiao sa loob ng ring.

Ang pinakaaabangan ko ay ang pagtatapos ng laban at ang pagsagot ni Pacquiao “you know” sa mga katanungan “you know.” Kilalang-kilala si Pacquiao sa buong mundo. Nang ako ay magawi sa ibang bansa partikular sa Singapore ay may nakilala akong grupo ng kabataang lalaki na nasa edad 14-21. Pawang mga taga Europa ang mga bagito at ang isa ay boksingerong taga-Englatera. Napagusapan namin ang huling laban ni Pakman kay Ricky Hatton. Masakit ang pagkatalo ni Hatton ngunit malugod na tinanggap ng mga ito at napabilib sila kay Pakman. Halos mapaiyak ako hindi dahil sa suntok kundi dahil sa pangingibabaw ng pagka-Pilipino ko. Nagsitayuan ang mga balahibo ko ng sila ay labis na humanga sa ating pambansang kamao. Naantig ang damdamin ko nang mas higit pa nilang kilala si idol kesa sa pagkakakilala ko. Nakatutuwang isinisigaw nila ang tulad nito, “From General Santos City…Manny Pacman…Pacquiao…….!”. Gayang-gaya nila ang tagapagsalita sa boksing.

Isa lang ang masasabi ko na bukod sa napakagaling ni Pacquiao ay siya lang ang kumakantang boksingero at wala pa akong naririnig na awiting mula sa mga nakalaban niya. Nakatutuwang panoorin din ang nanay niyang si Aling Dionisia na tinaguriang PacMom! Ang hangad ko lang sa tulad ni Pacquiao na hindi siya lolokohin ng mga nakapaligid sa kanya. Isa siyang tunay na bayani sa henerasyon ngayon na nararapat lang na pangalagaan upang mabigyan rin niya ng mga magandang motibasyon ang mga nagnanais na tularan siya. Nakatatak na sa buong mundo na ang Pilipino ay de-kalidad na boksingero, at kinatatakutan.



Ang tagumpay ni Pacman ay tagumpay ng bawat Pilipino! Sana makitaan namin ang paglampaso mo kay Cotto. Alam namin na iyong pinaghandaan ang laban na ito at kung anuman ang kahihinatnan ikaw pa rin ang pambansang kamao namin.

Ayon sa isang kilalang pahayagan dito sa Pilipinas may mga panukala diumano na balak gawing isang ordinaryong probinsya na lang ang Kamaynilaan. May mga nagsusulong na maisakatuparan ang panukalang ito dahil sa laging nararanasan na kalamidad lalo na tuwing bumabagyo. Marami na ang mga negosyo at pangkabuhayan na nasisira taon-taon sa tuwing hinahagupit ng mga kalamidad. Kaunting ulan lang ay napakataas na ng tubig baha lalo na sa mga mabababang lugar sa kalakhang Maynila.

Marami namang lugar sa ating bansa na hindi tinatamaan ng mga labis na kalamidad, isa na po rito ang Davao at ilan pang bahagi ng Mindanao.

Kung kayo po ang tatanungin, sang-ayon po ba kayo na ilipat na ang kabisera ng Pilipinas?


Isang larawan na kuha sa ilalim ng LRT2-Recto Station.

Botolan, Zambales


Marami ang nasalanta sa panahon ng mga bagyo na dumadaan sa Pilipinas kabilang na ang Botolan, Zambales na hindi natatawiran ang kalsada. Makikita sa larawan sa ibaba ang hagupit ng bagyo na labis na naminsala sa bayan ng Botolan, Zambales.





Isang bahay ang nawasak dahil sa labis na lakas ng hagupit ng bagyo. Nilamun ng tubig ang lugar na ito ng Botolan.


Ito po ay kuha sa loob ng Victory Liner Bus papuntang Sta.Cruz na kung saan ay isa sa mga huling biyahe bago tuluyang isinara ang kalsada kinabukasan dahil sa labis na pag-ulan sanhi ng bagyo.


Ito po ay sa tabi ng kalsada na tila isang puno na tumubo sa ilog. Nagkakamali po kayo, ito po ay sa tabi ng kalsada na binaha ng husto.



Isang waiting shed sa tabi ng kalsada.



Isang kuha sa tabi ng daanan.



Sa tabi pa rin po ng daananan kuha sa loob ng isang bus patungong Northern Zambales. Sa mga panahon na ito maraming mga sasakyan rin po ang tumirirk.








Sa kabila nang maiinit na balita dahil sa mga kalamidad na nararanasan ng ating bansa ngayon ay nadagdagan nang lumubog ang pampasaherong sasakyang dagat na pagmamay-ari ng Aboitiz Lines. Marami sa mga barko nito ang nasuspinde dahil sa isa na namang sakuna na naitala sa kasaysayan ng Pilipinas sa paglalayag sa karagatan.
Marahil nagtataka kayo kung bakit ang pamagat ng artikulong ito ay napatutungkol rin sa kasama nitong lumubog. Kasama nitong lumubog ay ang pangarap at pag-asa ng mga biktimang namatay sampu ng kani-kanilang pamilya at kamag-anakan. Sadyang napakasakit ang nararanasang pagdadalamhati ng mga kapamilya at kaibigan ng mga sinawing palad na makaligtas.
Mukhang lumubog na rin ang pag-asa na masaayos ang seguridad ng mga barko bago ibiyahe. Sino ang dapat sisihin? Sa aking pakiwari, mas  mayroong pagkukulang ang inspector at pamunuan na nagpapahintulot para maglayag ang barko. Di rin dapat ipagwalang bahala ang kapabayaan ng pamunuan ng sasakyang pangkomersiyo.
Nakailang ulit na ang trahedya na kinasasangkutang ng mga pampasaherong barko. Para na bang bagyo na bumabalik-balik ang kapahamakan na nagyayari sa ating mga kababayan subalit wala pa ring pagbabago. Ang mga tunay na biktima rito ay ang maraming mga kababayan nating mahihirap na hindi kayang maglayag gamit ang sasakyang panghimpapawid. Para bang pinagkaitan na ng kapalaran and mga kababayan nating maralita. Sa kabila ng kahirapan kamatayan pa sa pamamagitan ng pagkalunod. Ang iba ay namatay dahil sa lubos na pag-alala na sila ay malulunod hanggang sang iba ay nawalan ng malay. Ang mga nawalan ng malay ay natatapaktapakan pa ng kapwa nila pasaherong labis din ang pagaalala sa kani-kanilang kaligtasan.
Nasaan ba ang hustisya? Marami ng buhay ang kapalit wala pa ring nagagawang paraan ang pamahalaan. Nararapat lang na magdusa ang mga sangay rin ng gobyerno na may responsibilidad sa pagpapatupad ng seguridad sa mga barko.






Ano nga ba ang brain twister sa tagalog? Pagpihit ng utak? O dili kaya pagpaikot ng utak? Ipagpaumanhin po ninyo, di na bali kung may pagka-Taglish ng konti ang lathalain kong ito ang mahalaga ay maiparating ko ang gusto ko na ibahagi sa mga minamahal kong taga-subaybay na mambabasa.




Eto po and text message na aking natanggap noong Setyembre 15, taong kasalukuyan:

________________________________________________________
Brain Twister: sa cmentryo my 1ng sepol2rerong ngli2ns ng nitso ng my ba2eng dumatng at tnanong ito ng sepul2rero ":kaano ano nyo po ang patay?" angsbi nmn ng ba2e: "ang ina nya ay solong anak ng ina q." kaano2 ng ba2e ang patay? NO reply, NO IQ!
________________________________________________________

Ako po ay nag-isip ng tatlong minuto at ginamitan ko pa ng papel at lapis, hehehe..nasagot rin po ng inyong abang lingkod!

Sa mga mambabasa, oo kayo po at huwag na po kayong lilingon sa likuran nyo...kapag walang sagot walang IQ, hehehe.

Nararapat ba na maupo bilang pangulo ng bansa ang kaisa-isang anak ng dating pangulong Corazon Aquino at dating senador Benigno "Ninoy" Aquino? Ito po ang katanungan ng sambayanang Pilipino na mainit na pinaguusapan ngayon.

Sa kabila nito ako ay lubos na humahanga sa isa sa pinakamabigat na desisyon na ginawa ni Senador Mar Roxas. Sa kabila ng ingay at maraming patalastas na namayagpag sa radyo, telebisyon, at sa mga iba pang pahayagan na tila ba nangangampanya na siya noon, siya po ay nagsakripisyo para pagbuklurin ang partido na kinabibilangan niya at ni Noynoy. Pinauubaya ni Mar Roxas ang pagkapangulo kay Noynoy Aquino. Magagampanan ba ni Noynoy ang pinakamabigat na laban sa buong Pilipinas? Nakahanda ba siya na maupo at ang kaakibat nito ay mga puna na maaaring ipupukol sa kanya kapag siya ang maupong lider ng bansa? Sino nga ba si Noynoy bilang isang Senador at ang mga ibang posisyon na kanyang nahawakan? Kailangan nating malaman at kalkalin ang kanyang mga nagawa hindi lamang sa Senado kundi sa mga kumpanyang kanyang napasukan at ang pinakamabigat ay bilang isang tagapaglingkod sa bayan. Totoo pong hindi biro ang maglingkod sa bayan. Ang mga opisyales ng bayan ay tagapaglingkod at hindi dapat para sila ang paglingkuran ng mamamayan. Sawang-sawa na ang Pilipino sa mga pangako ng mga pulitiko. Bago tayo magpasya sa halalan kung si Noynoy ba ay karapatdapat, kailangan po natin ng masusing pagaaral at kalimutan na po natin na anak siya ng mga prominenteng tao sa ating lipunan.

Wala po akong masamang tinapay para kay Noynoy. Mukha naman siyang mabuting tao pero ang isang bagay na atin pong pagkatatandaan ay ang mga alipores nito? Hindi po kaya parang mauulit ang panahon ni Corazon Aquino na nagsilbi ng tapat sa bayan subalit ang kanyang mga tagasuporta ang siyang nangurakot ng husto? Alamin po natin ang mga pulitikong may mga naging isyung kurapsyon na sumusuporta kay Noynoy. Alamin rin po natin ang mga negosyanteng sumusuporta po rito. Maging matalino po tayo sa pagpili ng iboboto. Ito po ay isang hakbang para sa ating mga anak at sa susunod na henerasyon ng bayan na matamasa nila ang totong demokrasya, hustisya at kaunlaran ng bansa.

Noong Agosto 27, 2009 mayroong pangyayari na naganap mismo sa aking buhay. Marahil maituturing na isa lamang ordinaryong insidente na maaari ring maganap sa sinuman. Simple lang ang aking kuwento at ito ay napatutungkol sa mag-ina na nakapulot ng aking cellphone.

Habang ako ay naglalakad sa may Farmers Plaza sa may Cubao, Quezon City ay biglang nahulog ang aking pinakamamahal na cellphone. Mahal ko ang cellphone na iyon sa kadahilanan na maraming naka-imbak na mga mensahe galing sa aking pinakamamahal sa buhay at mga mahahalagang talaan ng mga numero ng mga kaibigan at mga taong may kaugnayan sa aking negosyo. Ang pag-aakala ko ay wala nang Pilipino na may magandang loob na magsasauli ng aking mahalagang personal na kagamitang pangkumunikasyon. Sinubukan ko na magpadala ng mensahe na makikita sa ibaba:

" Sa nkapulot ng cp ko pls pkiblik pu, mumurahin lng pu yan pero importante ung mga contacts. Mgbibgay po ako ng 500pesos maibalik lang po saken. Salamat po"
27/08/09 03:39PM

Ako ay pagawi nang Ortigas sa mga sandaling iyon nang may biglang tumunog sa isa ko pang cellphone. Buti na lang dalawa ang cellphone ko at naging malaking tulong sa aming pagtatagpo ng nakapulot sa maituturing ko na isa sa mahahalagang bagay sa akin. Bumalik ako sa may Cubao at kinatagpo ko ang mag-inang nakapulot sa nasabing cellphone. Nabanaag ko ang kahirapan sa mata ng Ale habang iniaabot niya ang mahalagang bagay ko na nawala. Nang iniaabot ko na ang limandaang piso (PHP 500) bilang pabuya para isakatuparan ang aking pangako ay laking gulat ko na ayaw tanggapin ang pera. Ang sabi ko ay bilang pasasalamat at ito ay itinalaga ng Panginoon na sila ang makapulot ng cellphone ko. Marahil nangangailangan rin sila ng pera sa mga panahon na iyon. Alam ko ramdam nila ang sarap ng pagiging mabuting mamamayan sa lipunan at maliban doon mayroon pa silang PHP500 na maituturing na mahalagang bagay na sa mag-ina para pangkain sa araw na iyon. Sa kabilang dako tila ako pa ang nakokonsensya na kung bakit PHP500 lang ang aking iniabot. Napakasarap din na magbigay tulong at pasasalamat sa kadakilaan at kabutihan ng ating kababayan na tulad ni Aling Ruth Reyes.

Sadyang masarap ang tumulong sa kapwa at walang katumbas na halaga ang pagiging mabuti.

Ipinangako ko kay Aling Ruth na huwag siyang mag-atubiling tawagan ako kapag kailangan niya ng tulong. Sana ay dumami pa ang tulad ni Ruth at maging mabuting halimbawa sa kapwa at lalong-lalo na sa kanyang anak.Pinupuri kita Ruth at saludo ako sa iyo. Ikaw ay tapat at tunay na Pilipino sa kabila ng kahirapan na ating nararanasan sa ngayon.


Nawa'y laging patnubayan si Ruth ng Panginoon at mailayo sa anumang sakit at kapahamakan ang kaniyang pamilya.

"Ang Kabataan ang Pag-asa ng Bayan", iyan po ang katagang binitiwan ng ating mahal na bayaning si Gat Jose Rizal. Sa mga suliranin natin ngayon, masasabing ang pangunahing mababanaag ko sa mata ni Juan dela Cruz sa pangaraw-araw ko na obserbasyon sa pakikisalamuha sa ating mga kababayan ay walang iba kundi ang "kahirapan". Ang kahirapan ay kaakibat nito ang pagiging salat sa pinansyal na pangangailangan.

Ang isang kilo ng bigas ay dati-rati ay may nabibili ako ng PHP24 subalit sa ngayun ay umabot na sa higit sa PHP30 sa loob lamang ng isang taon. Maraming suliranin ang hindi nasulusyunan ng ating mga butihing namamahala sa ating bayan. Di ba nakakasakt isipin na puro pangako na lang ang naririnig natin sa kanila? Nasaan ang solusyun? Oo nga at hindi naman natin mababago ang takbo ng ekonomiya sa bansa sa pamamagitan ng pagluklok ng isang bagong pangulo. Gasgas na ang mga linya nila sa mga pangako ng pagbabago. Ang dapat lang nilang gawin ay kung papano nila pagpahalagahan ang pera ng bayan. Sila ay nakaupo hindi para silbihan kundi upang maglingkod. Sa darating na eleksyon siguradong marami na naman ang maghahangad ng kanikanilang plano na maaaring taliwas sa kanilang ipinapangako.

Sa puntong ito ng aking lathalain, ang tanong na matagal nang humihingi nang kasagutan ay kung papaano ba umunlad ang buhay ng mga Pinoy? Narito po ang mga sumusunod na pwedeng makapagpabago sa ekonomiya at muling umangat ang Inang Bayan upang hindi tayo kukutyain ng mga mayayamang bansa:

1. Kailangan na ang namamahala sa ating bansa ay mayroong katangian kung paano gumabay at mamuno para sa pagtaguyod ng pagkamalikhain ng mga pinoy lalo na sa larangan ng pangangalakal o pagnenegosyo.Dapat na maging likas sa bawat Pilipino ang pagiging mahilig sa pagnenegosyo.

2. Dapat ang mga namumuno sa bayan ay may kaalamang pang-ekonomiya ngunit hindi dapat sa kani-kanilang pansarili.

3.Ang kabulukan ay dapat mahadlangan at dapat ang mga sangay ng gobyerno (tulad ng Commision on Audit, at Office of the Ombudsman") na nanunuligsa sa mga kurap na opisyales ay di maimpluwensyahan ng mga malalaking pangalan sa pulitika.

4. Sa darating na halalan maging matalino sa pagpili ng mga iboboto. Alamin ang kanilang plataporma. Magsiyasat at kailangang alamin din ang mga datihang nangangako ng pagbabago at mga nagbigay ng plataporma sa nakaraang eleksyon na di naman natupad.Alamin din ang angking yaman kung sila ay nagpasarap lang sa pwesto.

5.Malaki ang partisipasyon ng pagbabago sa pamamagitan ng bawat Pilipino. Disiplina ang isa sa mga ito na dapat nating masimulan. Disiplina sa sarili, sa pagpapalaki ng mga anak, at pagmamahalan sa bawat isa. Nandito na pumapasok ang mga katagang binitiwan ni Rizal.

Tandaan na di natin dapat iasa na lang sa mga nakaupo.Simulan po natin ang pagbabago sa ating sarili.

Maraming salamat po!

Sa mga baklang ewan, wag kayo magagalit eto lamang po ay usapan sa katanungang matagal ko ng naririnig pero walang kasagutan.

Sa aking napagtanto, napakarami talaga ang bakla sa mundo. Di na ako lalayo, lumipat ako ng tirahan at sa buong bahay na tinitirhan namin ay may limang bakla.

Di naman sila masamang tao, kadalasan ay napagtatawanan. Di na siguro masaya kapag walang bkla. Saan na kakapit ang mga kalalakihang nagigipit kapag sila ay mawawala.


Sa mga nais na magkumento wag magatubili. Sa mga kababaihang mukhang bakla, ipagpaumanhin po ninyo at sa susunod na lalathalain ko ay papatungkol sa inyo.

Sa mga nais na mag-iwan ng kumento nawa'y magalang po at may respeto po tayo sa mga chuvaloo at eklaverrr!

Maraming tsines este salamat po sa inyong lahat.

Sumali na, magbitaw ng mga paksa na pwedeng mapagusapan tulad ng mga bagay-bagay na may kinalaman sa mga sumusunod:

1.Sining
2.Kultura
3.Katatawanan
4.Mga Tanong
5.Agham
6.Edukasyon
7.Artista
8.Pag-ibig
9.Paghihinagpis
10.Negosyo

at kung anu-ano pa..ayoslang kung taglish wag lang puro wikang banyaga.

Ito ay denisenyo para sa Pilipino at sa mga banyaga o ibang lahi na marunong magtagalog

Pinoy Blogger

Malugud kong ipinamamalita ang pagsali ng blog na ito sa Pinoyblogger directory.

Makikita po sa ibaba ang sumisimbolo sa Pinoyblogger.
Mabuhay ang Pilipinas at ang mamamayan nito. Sumulong tayo sa kaunlaran!


A Pinoy Blogger