Ayon sa isang kilalang pahayagan dito sa Pilipinas may mga panukala diumano na balak gawing isang ordinaryong probinsya na lang ang Kamaynilaan. May mga nagsusulong na maisakatuparan ang panukalang ito dahil sa laging nararanasan na kalamidad lalo na tuwing bumabagyo. Marami na ang mga negosyo at pangkabuhayan na nasisira taon-taon sa tuwing hinahagupit ng mga kalamidad. Kaunting ulan lang ay napakataas na ng tubig baha lalo na sa mga mabababang lugar sa kalakhang Maynila.

Marami namang lugar sa ating bansa na hindi tinatamaan ng mga labis na kalamidad, isa na po rito ang Davao at ilan pang bahagi ng Mindanao.

Kung kayo po ang tatanungin, sang-ayon po ba kayo na ilipat na ang kabisera ng Pilipinas?


Isang larawan na kuha sa ilalim ng LRT2-Recto Station.

Botolan, Zambales


Marami ang nasalanta sa panahon ng mga bagyo na dumadaan sa Pilipinas kabilang na ang Botolan, Zambales na hindi natatawiran ang kalsada. Makikita sa larawan sa ibaba ang hagupit ng bagyo na labis na naminsala sa bayan ng Botolan, Zambales.





Isang bahay ang nawasak dahil sa labis na lakas ng hagupit ng bagyo. Nilamun ng tubig ang lugar na ito ng Botolan.


Ito po ay kuha sa loob ng Victory Liner Bus papuntang Sta.Cruz na kung saan ay isa sa mga huling biyahe bago tuluyang isinara ang kalsada kinabukasan dahil sa labis na pag-ulan sanhi ng bagyo.


Ito po ay sa tabi ng kalsada na tila isang puno na tumubo sa ilog. Nagkakamali po kayo, ito po ay sa tabi ng kalsada na binaha ng husto.



Isang waiting shed sa tabi ng kalsada.



Isang kuha sa tabi ng daanan.



Sa tabi pa rin po ng daananan kuha sa loob ng isang bus patungong Northern Zambales. Sa mga panahon na ito maraming mga sasakyan rin po ang tumirirk.








Sa kabila nang maiinit na balita dahil sa mga kalamidad na nararanasan ng ating bansa ngayon ay nadagdagan nang lumubog ang pampasaherong sasakyang dagat na pagmamay-ari ng Aboitiz Lines. Marami sa mga barko nito ang nasuspinde dahil sa isa na namang sakuna na naitala sa kasaysayan ng Pilipinas sa paglalayag sa karagatan.
Marahil nagtataka kayo kung bakit ang pamagat ng artikulong ito ay napatutungkol rin sa kasama nitong lumubog. Kasama nitong lumubog ay ang pangarap at pag-asa ng mga biktimang namatay sampu ng kani-kanilang pamilya at kamag-anakan. Sadyang napakasakit ang nararanasang pagdadalamhati ng mga kapamilya at kaibigan ng mga sinawing palad na makaligtas.
Mukhang lumubog na rin ang pag-asa na masaayos ang seguridad ng mga barko bago ibiyahe. Sino ang dapat sisihin? Sa aking pakiwari, mas  mayroong pagkukulang ang inspector at pamunuan na nagpapahintulot para maglayag ang barko. Di rin dapat ipagwalang bahala ang kapabayaan ng pamunuan ng sasakyang pangkomersiyo.
Nakailang ulit na ang trahedya na kinasasangkutang ng mga pampasaherong barko. Para na bang bagyo na bumabalik-balik ang kapahamakan na nagyayari sa ating mga kababayan subalit wala pa ring pagbabago. Ang mga tunay na biktima rito ay ang maraming mga kababayan nating mahihirap na hindi kayang maglayag gamit ang sasakyang panghimpapawid. Para bang pinagkaitan na ng kapalaran and mga kababayan nating maralita. Sa kabila ng kahirapan kamatayan pa sa pamamagitan ng pagkalunod. Ang iba ay namatay dahil sa lubos na pag-alala na sila ay malulunod hanggang sang iba ay nawalan ng malay. Ang mga nawalan ng malay ay natatapaktapakan pa ng kapwa nila pasaherong labis din ang pagaalala sa kani-kanilang kaligtasan.
Nasaan ba ang hustisya? Marami ng buhay ang kapalit wala pa ring nagagawang paraan ang pamahalaan. Nararapat lang na magdusa ang mga sangay rin ng gobyerno na may responsibilidad sa pagpapatupad ng seguridad sa mga barko.